eteklerime papatyalar topladım.

Karmakarışık olan bir yün yumağının en içindeyim şu an.Çabalıyorum çıkmaya çalışıyorum.Kolumdaki ipten kurtulsam ayağımdaki çelme takar gibi başladığım yere geri yuvarlıyor beni. Dipsiz bir kuyuda olup yukarıya çıkacak tek bir basamak bulamamak gibi bir şey bu.İç dünyamın karmaşıklığında ve karanlığında sıkışıp kaldım.Ufacık bir umut ışığı?Düşünüyorum,yemek yerken,uyurken,nefes alırken düşünüyorum.Ve ben artık her şeyi kendim düşünmekten bitkin düştüm dostum.Bir el istiyorum yüklerimin birazını kaldırıp atacak.Sadece hissetmek istiyorum sadece icra görmek istiyorum.Bana yüklenen bu tonları alması gerekenlerin almasını istiyorum.Her şeyi önüne hazır koymaktan ne aklım yerinde kaldı ne de ben.Mümkün mü bir sihirli değneğin bizi bulması?Gerçekten sadece peri masallarındaydı bunlar.Eğer herkesin bir perisi varsa benimki de gelsin artık.Varsa ve gelmiyorsa ona da küstüm.Hepsine küstüm,herkese.. 

Bir serçenin gözyaşıyım şimdi O kadar değerli Bir o kadar da istemediğim Dokunsanız ağlayacağım Öyle ki bir serçe misali de.. Öleceğim.

Üzülüyorum.. Bir şeyler düğümleniyor şuramda.Yutkunamıyorum.Yutkunmak ne kelime nefes alamıyorum.Nefes almaktan bile aciz,yorgun,kimsesiz,üzgünüm...Herkes bir haber her şeyden.Ne üzmek istedim ne de üzülmek.Üzüldüm..Üzdüm...Üzgünlüğüm üzdü!

Bir yazmaktır düştü yine içime.Kıpır kıpır oldu bir şeyler.Vahiy gelir gibi "Yaz,yaz,yaz!". Aldım elime defteri kalemi başladım yazamamaya. Dünyanın düzenine sövesim geldi ölen çocukların gözü yaşlı annelerin sorumlularına kin kusasım..Mutluluğu bilemediğimizden bahsedeyim dedim. Sonra da kendi kendime dedim ki sen önce öğren bakalım tam olarak nasıl olduğunu sonra ahkam kes insanlara! Aile değerlerimizden birbirimizi farkında olmadan kırmamızdan yanlış kişilere yanlış değerler vermemizden söz edeyim dedim..Karaladım. Aşktan mesafelerden uzaklıktan hasretlikten özlemden bahsetmek istedim kalbim dayanmadı. En sonunda şu dize döküldü parmaklarımın ucundan "Öyle anlar geldi ki; sus pus kalakaldım sessizce."