umut.
Annenizden ya da babanızdan başkasının sizi tamamen affetmesi çok zor.Onlara ne yaparsak yapalım kalplerinde en ufak bir pürüz dahi kalmadan şefkatli kolları arasında bulabiliyoruz kendimizi.Fakat bu bir başkası için geçerli değil.O kıyamıyorumları senin canın yanarsa benimki de yanarları falan bırakın inanmayın öyle yalanlara.Canınızın gerçekten yandığını hissettiğiniz noktada anlıyorsunuz.Acı gerçekler tokat gibi çarpıyor yüzünüze.İnsanların belirli sınırları var ve o sınırları işgal edersen affı olmayan yollara girersin.Bi insanın sevdiğini affedebilmesi bu kadar kolayken bunu zorlaştıran kendi kafamızdan kalıplar bulan kılıf uyduran affetmemek için bahaneler bulup kendimizi şartlayan bizleriz.Nefes aldığımız her an kırılıyoruz bir şeylere ve de affetmeye yöneliyoruz.Bugün dünü telafi edemeyiz ama daha güzel yarınlara umut dolabiliriz.Umut!