günce

saat on ikiyi yirmi altı geçti.yirmi yedi.yirmi sekiz.yirmi dokuz.tek mum yaktım koydum bu gece çalışma masamın üstüne.kokulu mum yakacaktım oje kokusu daha cazip geldi, oturdum oje sürdüm.bordo.huzursuzum biraz.pazar günlerini yaşamadan atlamak istiyorum.arkadan Levent Yüksel tuanayı söylüyor.dağlarına karlar yağan tuanayı, yüreğine ayaz vuran tuanayı.mum şarkının ritmiyle bir dans ediyor.klavyeden çıkan tuş sesleri kendi melodisiyle eşlik ediyor Levent abi'ye.içimden geçenlerle düet yapıyor.içime uyan da gel diyorum.uyan.kurumuş papatyaların biriktiği içime söz veriyorum baharlar gelecek, geliyor, yakında.eski bir dosttan gelen mesajla irkiliyorum aniden.bana hiç ihtiyacın oluyor mu?iki yıl önce gidip sonra ansızın sadece bunu merak etmesi garip.hayat garip.garip olmadığını da kimse söylemedi zaten.kendime kızıyorum.çok isyan ediyorsun bugünlerde aptal kadın, biraz hayatının değerini bil.kavga ediyorum kendimle.sonra omzumdan öpüyorum, barışıyoruz.camdan yansıyan gölgeme bakıp seni seviyorum diyorum kendime.iyi ki varsın bebeğim diye de ekliyorum.hayatın en çekilmez olduğu anlarda sığındığım kendimi seviyorum.kalabalık yalnızlıkların içinde var olma çabamı okşuyorum.kuruyan papatyalarımı kokluyorum.hala giderleri var.en azından bir fincan bitki çayı çıkar hı?okumam gereken bir çok makale ve bitirmem gereken bi kitap varken ne yapıyorum yatağın üstünde?canım yatağım.canım arkadaşım.neyse yine okuruz tonla makale yine çıkarırız bir çok not yine kalırız aynı derslerden.bitmedi zaten bu aptal okul.önemli olan  hayat okulunu birincilikle bitirmek derdi bi büyüğümüz.maddi şeyleri bırakıp maneviyata mı yönelsem?yemiyor.zor geliyor.zor şeyleri de sevmem zaten.netlik ve kolaylık varken kafam da kaldırmıyor zaten karmaşayı.Hamlet bey' e özendim biraz.deli rolü yapmak istiyorum.neyse.kapı çaldı,babam geldi,gülümsememi de alıp kapıyı açayım.arkada haydi gel içelim çalıyor.makaleleri okuyup kitabı bitireyim notlarımı çıkarayım.en azından çalışıp da kaldık hoca puan vermedi deriz.sonra önümüzdeki günlerin planını yapayım araya bir yerlere de haydi gel içelimi sıkıştırayım.mum sönsün ışık yansın ampülün sesi hayatıma eşlik etsin.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

kendim

 alt edemediklerimizin altında ezildiğimiz bir gündü o gün. alt ederiz sandıklarımızın üstten bakışlarıyla bir toz tanesine dönüştüğümüz bir karanlıktı. karşımızda ayna var sandığımız, güçsüzlüklerimizi çırpınırcasına sakladığımız, sakladıklarımızın altını üstünü aslında çok iyi bildiğimiz bir zamandı. onu, bunu, şunu her şeyi alt ederiz dediğimiz ama kendimize nakavt olduğumuz bir geceydi. yıldızların artık eskisi gibi parlamadığını varsaydığımız ama aslında hepsini tek tek bin bir emekle parlattığımız ve de ellerimizle bir güzel söndürdüğümüz bir gece. birbirimizi sabaha uğurladığımız zifiri karanlık bir gece. yağmurlarla ıslanması gereken sokakların gözyaşlarıyla ıslandığı gecede uğurladık birbirimizi. böyle güzel uğurlamak olur mu bilmem. belki de yapılan bu uzun yolculuğa verilen bir molaydı. dinlenme tesisi olmayan bir molaydı. şimdi bu mola dinlendirir mi yoksa şişen ayaklarımızın ayakkabılarımıza sığmadığını mı fark ettirir. şimdi tekrardan bir şiirin o en sevdiğimiz dizesi...
Devamı

kendimle konuşuyorum.

 Bazen kendimi cama vuran yağmur damlaları gibi hissediyorum. Bazen kimsesiz bazen çok bazen herkesle bir bazen çok farklı. Ama genel olarak her şeyin aynılığından sıkılmış hissediyorum. Gittiğim yolların aynı oluşundan döndüğüm yolların aynı oluşundan ve hatta gidemediğim yolların da aynı oluşundan. Her sabahki günaydın deme şeklimden bile sıkılmış hissediyorum. Çabalamaktan sıkılmış hissediyorum. Bunları böyle söyleyince depresyonda mıyım diye kendimi sorguluyorum. Hayır değilim. Ama ünlü hastalığı olan tükenmişlik sendromu bana da biraz uğramış olabilir. Aynaya baktığımda benimle konuşan hep iki kişi var. Birisi diyor ki çok yoruldun böyle hissetmen çok normal diğeri de dur bakalım daha yolun başındasın diyor. İkisinin ortasıysa benim dışarıya gösterdiğim kişi. Bedelini ödeye ödeye bir hayat yaşıyorum. Bedel ödemekten kaçamıyorum. Tırnaklarımla kazıyarak yarattığım elde ettiğim her şey benim. Tırnaklarımda yaralar oldukça çok, canımı acıtıyorlar. Pes etmem ama bazen biraz italik...
Devamı

minik

 Küçük kızım. Seni yeniden ben büyüteceğim. Ağladığında ben pışpışlayacağım sırtını. Ağlaman bitene kadar sarılacağım sana söz veriyorum. Yeter artık demeyeceğim sus demeyeceğim buna mı ağlıyorsun demeyeceğim sadece hislerini yaşamana ve onları anlamlandırmana izin vereceğim. Sen bana sıkı sarıldıkça ben sana izin verdiğin kadar daha sıkı sarılacağım. Sonra gözyaşlarını silip her hissini tek tek çözümleyeceğiz birlikte. Nefesini birlikte düzenleyeceğiz. Birlikte rahatlayacağız. Ben öğreticem sana bisiklet sürmeyi. Tek başına bir ayağını kaldırıma koyarak öğrenmeyeceksin. Ben tutucam arkandan. Sen bırak diyene kadar bırakmayacağım. Kendine güvenip ben hazırım diyene kadar elim hep arkanda olacak. Düşmeyi öğreteceğim sana. Düşebilirsin bu çok normal. Ama kalkmayı ve yeniden başlamayı ben öğreteceğim sana. Saçlarını kısacık kestirmicem mesela. Sen istediğin kadar uzatabilirsin. Her gün nasıl istersen öyle yapacağız saçlarını. İstediğin gibi örüp istediğin gibi iki yandan toplayıp iste...
Devamı